Νέμεσις ραμνούσια Αδράστεια

Με λένε Νέμεσις Ραμνούσια Αδράστεια. 

Αδράστεια... Που σημαίνει ότι κανείς δεν μού ξεφεύγει. 

Κανείς δεν θα γλιτώσει απ'την σκληρή και ταπεινωτική τιμωρία που τον περιμένει!  

Μην νομίζεις ότι θα την βγάλεις καθαρή, γιατί όποιος με επικαλεστεί, η προσευχή του θα εισακουστεί. 

Δεν συγχωρώ εύκολα. Δεν είναι τέτοιος ο ρόλος μου. Θνητός που ξεπερνά το μέτρο και το υποτιμά, γίνεται η αιτία να πληρώσει ακριβά! 

Εσύ, ω σκληρόκαρδε θνητέ που δεν νιώθεις τύψεις. Εσύ που κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια δίχως να νιώσεις ίχνος ντροπής. Εσύ που δεν σκέφτηκες ποτέ σου ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι μπαλάκι να την παίζεις πέρα δώθε! 

Ναι, εσύ! Που νομίζεις ότι είσαι άφθαρτος! Που δεν θα βγεις αλώβητος απ'την θεϊκή οργή. 

Μάθε λοιπόν, ότι το αμάρτημα της ύβρεως είναι ασυγχώρητο...

Κι όπως λέει και το όνομά μου, νέμω. Διανέμω την μοιρασιά του δίκαιου και του άδικου. 

Δεν είμαι δικαστής, ούτε αστυφύλαξ. Αυτές είναι έννοιες των θνητών για να είναι πιο κατανοητή η έννοια της δικαιοσύνης για σας. 

Όμως πονά η καρδιά μου όταν βλέπω θνητούς που δεν τηρούν τις αξίες, την στιγμή που τις έχουν διδαχτεί. 

Να βγαίνει από μέσα τους το θεριό που τόσο καιρό τιθάσευαν... 

Και να φοράνε το προσωπείο του μυθικού ήρωα! 

Κι όταν θεϊκή μήνις βγαίνει από θλίψη, τότε σφράγισες την μοίρα σου, ω θνητέ... 

Οι αρχαίοι έλληνες με λάτρευαν. Δεν άνηκα στο δωδεκάθεο, μα έχτισαν ναό προς τιμήν μου στον Ραμνούντα. 

Όποτε με χρειάζονταν, ήμουν εκεί να τους λυτρώσω απ'την δυστυχία τους. 

Δεν έπαψαν όμως να ζητούν δικαιοσύνη μετά από χιλιάδες χρόνια... 

Δεν έπαψαν να ζητούν την άτην και την τίση. 

Να ζητούν την τιμωρία για τον όποιο Ερισύχθωνα υπήρξε ποτέ. 

Για τον όποιο Νάρκισσο υπήρξε ποτέ. 

Για αυτούς, η τιμωρία δεν θα φαντάζει τρομακτική στα μάτια τους. 

Όχι μέχρι οι θεοί να θολώσουν τον νου τους... Μέχρι να γίνουν φρενοβλαβείς! 

Η άτη... 

Δεν θα ξέρουν τι συμβαίνει, μέχρι που να 'ρθει η αναπότρεπτη ακολουθία της συμπαντικής νομοτέλειας! 

Η τίση... 

Κι έτσι, θα βυθιστείς στο χάος που ο ίδιος έχεις δημιουργήσει. Θα πληρώσεις με την ίδια σου την ζωή, το πιο ακριβό νόμισμα! 

Ίσως όμως σταθείς τυχερός! Αν δεν είσαι νεκρός, τότε μάλλον θα σε έχουν καταραστεί οι θεοί για την αιωνιότητα. 

Μια κατάρα που θα αναδεικνύει το σκοτάδι της ψυχής σου, όσο όμορφος κι αν είσαι! 

Διότι στους θεούς, δεν μετράνε αυτές οι μηδαμινές λεπτομέρειες! 

Οι θνητοί μπορεί να έχουν φτιάξει τις αξίες τους βασισμένες στο «φαίνεσθαι» κι όχι στο «είναι», μα οι θεοί βλέπουν πέρα απ'το λαμπρό πρόσωπο. 

Πέρα απ'το γλυκό χαμόγελο... 

Πέρα απ'την ολική γοητεία... 

Άλλωστε... Δεν ήταν ποτέ η καρδιά σου αρκετά μεγάλη για να αντέξει τέτοιο πλούτο. 

Τον πλούτο της ανθρωπιάς! 

Γι'αυτο και η ύβρις για σένα ήταν η μέγιστη επιλογή. 

Μα θα με δεις κάποια στιγμή να κρατώ το σπαθί μου και την ζυγαριά. 

Και να σε κοιτώ με βλέμμα γεμάτο οργή. 

Τότε και μόνο τότε θα ξέρεις ότι έχω έρθει να τιμωρήσω εσένα κι άλλους τόσους ομοίους σου! 

Για σένα θα είμαι η απόλυτη ματαίωση στον αγώνα σου... 

Για τους άλλους όμως θα είμαι η Νέμεση... 

Η υπέρτατη θεία δίκη! 

—————

—————

~Νέμεσις Ραμνούσια Αδράστεια~